Spread the love

Sometimes the bravest and most important thing you can do is just show up

Trauma kan een diepgaande impact hebben, niet alleen op je fysieke en mentale welzijn, maar ook op je relaties en je gevoel van verbondenheid met de wereld om je heen.

Het verlies van verbinding kan subtiel zijn, maar heeft een diepgaande invloed op je welzijn en je veerkracht.

 

 

 

verlies van verbinding

Het verlies van verbinding is zonder twijfel een van de meest ingrijpende gevolgen van trauma.

Het gaat niet alleen om het gevoel van vervreemding van je eigen lichaam, maar ook van de mensen en de wereld om je heen.

Dit verlies van verbinding ontwikkelt zich niet plotseling, maar eerder als een langzaam ontrafelend proces in de loop van de tijd. Vaak pas je je onbewust aan aan deze veranderingen, zonder ze volledig te begrijpen.

De verborgen effecten van trauma vormen een dagelijkse strijd. Je voelt je regelmatig eenzaam en onbegrepen, terwijl je langzaam maar zeker je gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen verliest. Hierdoor lijken je keuzes beperkt te zijn en voel je je gevangen in een vicieuze cirkel van pijn en isolatie.

opnieuw ontdekken

Het herstel van trauma begint met het herontdekken van jezelf, waarbij alle aspecten van wie je bent – je lichaam, geest en ziel – worden betrokken.

Een essentiële stap op dit pad van heling is het opnieuw ontdekken van je lichaamsbewustzijn. Door jezelf toe te staan je emoties en lichamelijke sensaties volledig te ervaren, kun je geleidelijk aan de verbinding met jezelf herstellen.

We kunnen je begeleiden in dit proces met behulp van een energetische release sessie.

Lees hier meer over onze energetische release sessies.

Monique’s ervaring

Het begon met subtiele gevoelens van nervositeit en spanning, die langzaam maar zeker escaleerden tot een allesoverheersende angst die mijn dagelijkse leven begon te beheersen.
Ik herinner me hoe ik me steeds vaker begon terug te trekken, weg van sociale interacties en situaties die me angstig maakten.
Mijn wereld werd kleiner en kleiner, beperkt tot de veilige grenzen van mijn eigen huis. Zelfs de meest alledaagse taken voelden als onoverkomelijke obstakels, omdat mijn angst me verlamde en me ervan weerhield om deel te nemen aan het leven om me heen.
Langzaam maar zeker begon ik me steeds meer af te zonderen, mezelf te begraven onder een deken van isolatie en eenzaamheid.
Ik voelde me gevangen in mijn eigen gedachten, gevangen in een vicieuze cirkel van angst en zelftwijfel. Het leek alsof er geen uitweg was, alsof ik voor altijd veroordeeld was tot een leven van angst en eenzaamheid.
Totdat ik ernstig ziek bleek te zijn. Er volgde een heftige periode, maar tegelijkertijd ook een eye-opener dat het zo niet langer meer kon doorgaan. Het was de drijfveer die ik nodig had om met mezelf aan de slag te gaan, om mijn angsten onder ogen te zien en hulp te zoeken.
Dit was het keerpunt waarop ik besloot om mijn eigen helingsproces serieus te nemen en stap voor stap weer verbinding te maken met de wereld om me heen.

Een andere blog over Traumaverwerking: Trauma-verwerking: neem de tijd


Spread the love